Techniki polowań - intro.
Podstawowe techniki w spearfishingu to aspetto, glide, polowania indiańskie, wśród skał i w grotach oraz BWH. We Francji słyszy się l'agachon, l'indienne, la chasse a trou i la coulee. Włosi nazywają je pesca all’aspetto, pesca all’agguato, pesca in tana, pesca al razzolo a Hiszpanie la espera, al agujero, la caída, en la espuma, el tiro sorpresa a la caída i el acecho.
Zanim zacznie się uprawiać spearfishing trzeba opanować dwie podstawowe rzeczy czyli ciche zanurzanie i wyrównywanie ciśnienia w uchu wewnętrznym
Zanurzenie musi być bezgłośne aby nie wypłoszyć wszystkich ryb w okolicy. W wodzie doskonale słychać wszystkie odgłosy z powierzchni. Przy prawidłowo wykonanym scyzoryku zyskuje się około 3-4 metry bez żadnych dodatkowych ruchów czyli nie tracąc niepotrzebnie energii. Jak widać warto opanować tę umiejętnośćdo perfekcji. Scyzoryk można zastosować i leżąc i płynąc po powierzchni,co jest trochę trudniejsze. Im szybciej się płynie tym łatwiej jest się zanurzyć.
A więc jak wykonać prawidłowy scyzoryk?
1 Energicznie zginamy tułów w pasie w dół, pod kątem 90 stopni do pozostających na powierzchni nóg( czyli prostopadle do wody)
2 Równie energicznie unosimy nogi pionowo do góry. Kolana są proste. Ciężar nóg sam wepchnie nas pionowo pod wodę
3 Dopiero gdy czujemy,że pióra płetw są pod wodą zaczynamy pracować płetwami
Scyzoryk wykonuje się również unosząc tylko jedną nogę, szczególnie w płytkich wodach. Rąk w zasadzie się nie używa bo mamy w nich kuszę. Są albo wyciągnięte przed siebie albo wzdłuż ciała. Ale jak sobie ktoś pomoże przez zagarnięcie wody rękami to nic się nie stanie. Najczęstszym błędem to machanie płetwami gdy nogi są jeszcze nad wodą. Wygląda to śmiesznie, ponadto mamy kłopot z zanurzeniem i zaalarmowaliśmy wszystkie ryby w okolicy. Na płytkiej wodzie gdy nie chcemy walnąć w dno wykonujemy to samo co wyżej tylko pod mniejszym kątem.
Bez tej umiejętności spearfishing czy sam freediving jest niemożliwy a nawet niebezpieczny dla zdrowia i życia nurka. Dobrze jest wykonać wstępne wyrównanie ciśnienia przez samym nurkowaniem, następnie zaraz po wykonaniu scyzoryka i potem regularnie zanim poczuje się uczucie dyskomfortu. We własnym interesie należy opanować tą umiejętność do perfekcji. Jest kilka technik wyrównywania ciśnienia, od bardzo prostych m.in. przełykania do bardzo trudnych. Spearos najczęściej używają trzech. I tak w skrócie :
1.Technika Valsalvy - stosowana zazwyczaj przez początkujących. Wymaga czasem sporo wysiłku przez co traci się dużo energii. Ale jest najłatwiejsza do opanowania. Stosowanie tej techniki może powodować przedostawanie się różnych mikrobów do trąbki Eustachiusza co stwarza dalsze problemy nie wspominając o jeszcze bardziej poważnych. Ponieważ do stosowania tej techniki trzeba używać ręki spowalnia ona znacznie nurkowanie( wdmuchuje się powietrze przy zamkniętych ustach i zaciśniętym nosie)
Minusy Valsalvy to:
-w wytwarzanie ciśnienia wyrównawczego zaangażowana jest cała klatka piersiowa i przepona.
-wytwarzane ciśnienie jest słabe.
-techniki Valsalvy nie można stosować szybko.
-technika nie nadaje się przy głębszych nurkowaniach.
-występuje ryzyko uszkodzenia ucha wewnętrznego.
-wpływ na ciśnienie krwi.
-nie nadaje się przy nurkowaniu głową w dół dla osób o mniej drożnych trąbkach.
2. Technika Frenzel'a - jest bardziej naturalna niż technika Valsalvy ale dużo trudniej jest ją opanować. Nie jest traumatyczna dla bębenków gdyż kompensacja ciśnienia jest naturalna. Przy stosowaniu tej metody nie ma możliwości przedostawania się mikrobów do trąbki Eustachiusza / przy ewentualnych zaziębieniach /Na pierwszych metrach metoda ta jest trudna do kontrolowania. Stosując tą metodę nie ma żadnych problemów z zatokami. Ręce są wolne i technika ta nie spowalnia nurkowania. / Dokładniej jest tutaj >> Frenzel - pol , Frenzel - ang/
Metoda Frenzela wykorzystuje ciśnienie wytwarzane przez język,który działa jak tłok wywierający nacisk na obszar jamy gardłowo-nosowej i wpychający powietrze do trąbek Eustachiusza. Ponieważ płuca i przepona nie biorą w tym udziału, mogą pozostać rozluźnione i jest możliwe wyrównywanie ciśnienia przy głębokich nurkowaniach. Język jest w stanie wytwarzać znacznie większe ciśnienie niż przepona i może być szybko wyginany w krótkich odstępach czasu. W praktyce oznacza to, że przy opanowaniu tej techniki praktycznie każdy o normalnej budowie trąbek Eustachiusza może wyrównywać ciśnienie w pozycji głową w dół.
Jak odróżnić którą technikę wyrównywania ciśnienia stosujemy?
Aby odróżnić czy stosujemy metodę Valsalvy czy Frenzela po prostu jedną ręką trzymany się za nos nos a drugą kładziemy na przeponie. Jeśli mięśnie przepony poruszają się i napinają podczas wyrównywania ciśnienia to znaczy, że jest to metoda Valsalvy.
Jak stosować metodę Frenzela:
1-zacisnąć nos.
2-zamknąć nagłośnię (następuje to automatycznie gdy wstrzymuje się oddech przy otwartych ustach lub podnosi się ciężki przedmiot.
3-umieścić podniebienie miękkie w neutralnej pozycji ( pozycja neutralna jest wtedy gdy przy robieniu wydechu powietrze równocześnie wychodzi przez usta i nos)
4-uszczelnić językiem podniebienie,koniuszkiem dotykając tylnej części górnych zębów( jak przy wymawianiu litery T ).
5-napiąć tył języka do góry i do przodu.
6-przy dobrze wykonanej technice można poczuć albo zobaczyć w lustrze rozszerzony nos i poczuć w uszach wyrównywanie ciśnienie. Opanowanie Frenzela może zająć sporo czasu.
3. BTV (Beance Tubaire Volontaire) - najbardziej efektywna ale i najtrudniejsza do opanowania. Niewielu spearos potrafi ją stosować. Zaletami tej techniki jest to, że jest niezauważalna dla organizmu. Ręce są wolne. Trąbki Eustachiusza otwierają się automatycznie. Stosując tą technikę redukuje się prawie do zera możliwość wystąpienia blackoutu i jakichkolwiek infekcji. Stosowanie niemożliwe przy jakichkolwiek zaziębieniach czy najmniejszych problemach z zatokami. BTV to napinanie mięśni które są związane z tkanką miękką wokół otwarcia trąbek Eustachiusza. Ziewanie,przełykanie i wpychanie szczęki uruchamia te mięśnie i może rozpocząć się proces wyrównywania ciśnienia. Nurek który wyćwiczył te mięśnie będzie potrafił utrzymać trąbki otwarte przy nurkowanie w dół. >>> Stosowanie BTV Minusy BTV:
-metoda najtrudniejsza do nauczenia gdyż nie widać zaangażowanych w nią bezpośrednio mięśni.
-sprawia kłopot osobom o sztywniejszych trąbkach Eustachiusza,szczególnie w pozycji głową w dół.
-nie nadaje się do głębszych nurkowań.
Techniki pływania w płetwach:
1 Bill Park - nogi pracują naprzemiennie jak przy crawlu. Nogi stosunkowo proste przy lekko ugiętych kolanach. W ten sposób unikamy efektu rowerkowania. To najczęściej używana technika pływania w płetwach w spearfishingu i snorkelingu. I w horyzontalnym pływaniu pod wodą i na powierzchni i w pionowych zejściach i wznoszeniach.
2 Quality Park - nogi złączone razem jak przy pływaniu w monopłetwie, pływamy wyginając się i naśladując ruchy wieloryba albo delfina. Ręce wyciągnięte przed siebie albo wzdłuż ciała. Ta technika jest też nazywana pływaniem delfinem. Pływanie tą techniką wymaga sporo energii. Ale takie whale kicks są najszybszym sposobem pływania pod wodą.
3 Frog Park - inaczej Frog Kick. Nogi pracują jak w klasycznym stylu pływania, w żabce. Techniki tej używa się gdy zanurkowaliśmy za głęboko, mamy pływalność ujemną i nie chcemy opadać niżej. Również będąc w pozycji pionowej z głową u góry można tak utrzymać swoje położenie w jednym miejscu. Technika jest cicha i pochłania bardzo mało energii
-Wielu spearos ma zwyczaj patrzenia do przodu lub w dół, żeby widzieć gdzie płyną. Nie ma problemu o ile nie trwa to w czasie całego nurkowania. Przy nurkowaniu w dół głowa powinna być przechylona do przodu a podbródek przyciśnięty do klatki piersiowej. Wtedy woda przepływa nad głową i w dół po plecach. Głowa działa jak ster. Nie trzeba wtedy tak mocno i często machać płetwami. W ten sposób też zaoszczędza się parę dodatkowych metrów.
-W długich płetwach freedivingowych pływa się zupełnie inaczej niż w płetwach scuba czy krótkich płetwach pływackich. W krótkich płetwach pracują całe nogi, w długiech płetwach do freedivingu pióra są naciskane w dół górnymi cżęściami stóp. Energia jest skierowana w dół płetw. Nie używa się mięśni ud. Przy schodzeniu w dół kolana są tylko nieznacznie ugięte. Jeśli kolana zginają się pod kątem 90 stopni to znaczy,że pracują uda co nie daje nam dodatkowego ciągu .Podobnie przy płynięciu w górę. Uwalnia się energię z obszaru stóp,tym razem jednak ściągająć mięśnie pośladków żeby przemieścić nogi w górę i poza linię środka ciężkości. I podobnie jak przy nurkowaniu w dół płetwy będą szły do góry i dadzą odpowiedni ciąg. Jeśli kolana będą zginały się pod kątem 90 stopni zatem w ruch poszły mięśnie ud i nie ma żadnej korzyści z pływania w płetwach o długich piórach.
-Podsumowując, nurkując w płetwach o długich piórach nie używa się mięśni ud a nurkując głowę trzyma się przechyloną do przodu z podbródkiem przyciśniętym do klatki piersiowej.
Skurcze:
Cżęstą przyczyną skurczy jest odwodnienie i nierozciągnięte mięśnie. Aby ich uniknąć należy pić regularnie małe ilości wody, najlepiej o dużej zawartości sodu. Przy odwodnieniu wzbogacona w tlen krew ma problem z krążeniem. Dlatego dobrze mieć przy boi coś do picia i regularnie pić. Alkohol nie jest przyjacielem freediverów i spearos, więc jeśli się coś piło poprzedniego dnia lepiej dać sobie spokój z nurkowaniem.
Bardzo dobre są codzienne ćwiczenia stóp - kręcenie każdą stopą po kilkanaście razy w lewo i w prawo, podnoszenia na palcach i piętach
Jak na rysunku ,w te czerwone miejsca
Kiedy już mamy rybę w ręku, dobijamy ją stingerem albo nożem przebijając mózg. Robimy to szybko aby ryba się nie męczyła. Absolutnie nie nawlekamy jeszcze żyjących ryb na stinger ani nie wrzucamy nie dobitych ryb do łodzi. Kiedy trafi się w odpowiednie miejsce ryba sztywnieje i szeroko otwiera pysk. U ryb okrągłych patrząc z góry mózg jest usytuowany na szczycie trójkąta równobocznego / w którym oczy są w dolnych rogach/. Przebijamy mózg albo z góry albo przez skrzela. Trzeba uważać aby dobijając rybę nie wbić sobie stingera w rękę albo w nogę.
W zależnościi od rodzaju ryby stinger nawleka się w różnych miejscach. I tak cefale i pollacki nawleka się tuż za mózgiem. Okonia przez pysk aby był zamknięty. Przy cefalach unika się przekładania stingera przez skrzela bo są za delikatne i się rozlatują. Wszystkie ryby jednak można nabijać przez oczy.
To czy stinger jest na pasie czy na bojce to kwestia preferencji. Wielu łowców używa stingera na pasie i przy boji. Normalnie podwieszają ryby u boji ale gdy się spieszą/ będąc np. w środku ławicy okoni/ zawieszają ryby u pasa. Głębokie nurkowania z pasem pełnym ryb nie są wskazane/ ciągną w dół przy wynurzaniu się/. I nigdy nie używa się metalowych stingerów. Wszystko co ma się na sobie powinno dać się łatwo odciąć w zagrożeniu życia.
>> Gamefish Weight Calculation Tables pdf
Na zachowanie ryb wpływa wiele czynników: pora roku, pogoda, temperatura, wiatry, pływy i cechy rejonu. I oczywiście każdy gatunek ryb ma swoje zwyczaje. Dobrze je poznać. To ułatwi nam polowanie ale i zapozna z życiem morza. Na pewne gatunki ryb lepiej polować świtem a na inne o zachodzie słońca, podobnie z porami roku itd.
I tak na przykład najlepiej ;saragi to cały rok z wyjątkiem czerwca i września na Med a w południowym Atlantyku miesiące zimowe, dorady na Med to kwiecień-październik a w Atlantyku czerwiec-wrzesień, okonie pokazują się zimą, zębacze od maja do października a w Atlantyku lipiec - listopad, duże cefale to oczywiście jesień na Med i cały rok w Atlantyku z wyjątkiem kwietnia do czerwca, corviny na Med to czerwiec-październik a Atlantyk sierpień-listopad, czas na amberjacki to czerwiec-paxdziernik a w Atlantyku sierpień-listopad no i mątwy oraz kalmary to miesiące od lutego do końca maja.
Księżyc - jego cykle mają niewątpliwie duży wpływ na pływy i zachowanie zwierząt. I tak z obserwacji wynika, że najlepszym okresem na polowanie jest czas gdy księżyc jest w nowiu a dokładniej 3-4 dni przed, w trakcie i 4-5 dni po. A dzień przed pełnią, sama pełnia i jeden dzień po są złym okresem na polowanie. W pierwszą i trzecią kwadrę ryby zachowują się obojętnie. Oczywiście wszystko w rękach spearo......
Gdy spearo ustawia się pod słońce widzi ryby z daleka. Gdy ma je za sobą, a ryba ma słońce i łowcę przed sobą, lepiej widzi rybę na tle dna. Najlepiej mieć brzeg po lewej stronie i być pod słońce.Prąd - to ważny czynnik i w pojawianiu się ryb i w polowaniu. Najprościej ustawić się przodem do prądu. Wtedy całe ciało i płetwy są przyciskane do dna. A ryby pojawiają się od przodu. Dużo trudniej jest ustawić się i utrzymać pozycję z prądem. Problem jest taki, że jeśli prąd jest silny to będzie unosił nam płetwy i nici z agguato. A korzyść, że łatwiej strzelać do ryby.No i termoklima. Wiele ryb i to dużych można spotkać pod granicą termoklimy. Ryby raczej wolą zimne wody. Stąd upalne lata nie sprzyjają polowaniom. Gdy temperatura wody jest bardzo wysoka /lipiec, sierpień/, ryby uciekają na głębszą wodę. Dla początkujących łowców nie do ustrzelenia ze względu na głębokość.
Zazwyczaj czasy pierwszych nurkowań po wejściu do morza są najgorsze. Dotyczy to zarówno początkujących jak i doświadczonych spearos. Trzeba się rozpływać i rozgrzać zanim dojdziemy do długich i głębokich nurkowań. Podczas pierwszych 20-30 minut takiej nurkowej rozgrzewki sporo wzrasta tolerancja na CO2 i produkcja hemoglobiny. Po około pół godzinie nurkowań czas zanurzenia wydłuża się o ponad 30% w stosunku do pierwszego nurkowania. Aby przyspieszyć ten proces można już w drodze na miejsce nurkowania ćwiczyć zatrzymanie oddechu.
Odnośnie częstotliwości nurkowań dobrze jest spędzać jak najwięcej czasu na powierzchni aby wywietrzyć CO2 którymamy we krwi po nurkowaniu. Dobrą i typową zasadą stosowaną przez wielu spearos jest przebywanie na powierzchni dwa razy dłużej niż czas nurkowania. To znaczy, jeśli jesteśmy pod wodą np.120 sekund to przed następnym nurkowaniem spędzamy 240 sekund na powierzchni. Niektórzy, dobrze wytrenowani i doświadczeni spearos nurkują też w innym rytmie 2/3, więcej czasu pod wodą niż na powierzchni. To jest na przykład 90 sekund pod wodą i 60 sekund na powierzchni. Wprawny spearo o dobrej kondycji może utrzymać takie tempo przez wiele godzin. Każdy musi sobie dobrać indywidualnie częstotliwość nurkowań. Najlepiej jest próbować nurkowań z oboma interwałami 1/2 i 2/3 i ocenić ich wpływ na swoją kondycję fizyczną, techniki i czas nurkowań.
- Tempo 1/2 - dwa razy dłuższy pobyt na powierzchni niż nurkowania - zaleta to dobra wentylacja i dobre czasy nurkowań
- Tempo 2/3 - 2/3 czasu nurkowanie i 1/3 czasu odpoczynek - zaleta to więcej nurkowań w ciągu dnia.
Bardziej dociekliwym polecam książkę Blue Water Hunting Terry'ego Maasa.
1 Najlepszym sposobem na poprawienie czasu nurkowania ważna jest odpowiednia dieta i jak najczęstsze przebywanie w wodzie i nurkowanie. Organizm przystosowuje się do wstrzymywania oddechu jak u morskich ssaków.
2 Ważna jest psychika. Doświadczony spearo rzadko obawia się przeciskać przez wodorosty, polować w posidonii, ciemnych grotach i nie ma lęku przed głębią i jej ciemnością. Ale ma i respekt i nie wyzywa natury. Kiedy czujemy się w morzu pewnie, jak w domu, znamy swoje limity zwalnia się praca serca, oszczędzamy tlen i możemy zostać pod wodą dłużej.
3 Do perfekcji opanowany scyzoryk, glide i inne techniki, pływanie w płetwach pod wodą i na powierzchni
4 Prawidłowo dobrany sprzęt również wydłuża czas nurkowania:
- Dobrana pianka zapewni odpowiednią temperaturę i relaks. Źle dobrana i niedopasowana pianka powoduje dyskomfort, zmęczenie, utratę ciepła i straty energii co ma wpływ na mięśnie oddechowe.
- Dobrze dobrany( pływalność zerowa) i rozłożony balast. Prawidłowe obciążenie pozwala na zejście na dno prawie bez pracy płetw i zaoszczędzenie mnóstwa energii. Poza tym odpowiedni balast pozwala łowcy leżeć na dnie bez ruchu bez stresu i zapobieganiu wynoszenia go ku powierzchni czy walce z ruchami wody. >>> Kalkulatory wyważenia
- Maska o małej objętości minimalizuje wysiłek kompensacji ciśnienia podczas schodzenia w dół. Objętość maski to całkowita
ilość powietrza między twarzą a maską ( szerokość x wysokość x odległość ). Maski o dużej objętości potrzebują do
kompensacji więcej cennego powietrza. Idealne dla spearos są maski o małej objętości z czarnego silikonu.
- Długie freedivingowe płetwy, prawie dwa razy dłuższe niż przeciętne i robione żywic polimerowych dają niesamowity wykop.
Takie płetwy pozwalają pływać w prądach i dotrzeć na miejsce nie tracąc tyle energii. Szybsze i łatwiejsze są też głębokie nurkowania. Pływając w takich płetwach można poprawić swoje umiejętności pływackie przynajmniej czterokrotnie w stosunku do nawet najlepszych płetw scuba
5 Ćwiczenia oddechowe i dbanie o kondycję fizyczną.
6 Oczywiście unikanie przeziębień. Dobry sposób na zahartowanie to codzienne bardzo długie, lodowate prysznice i nie używanie suszarki do włosów. Ważne jest dbanie o zatoki. Stary i skuteczny sposób na przeczyszczenie zatok to płócienny woreczek z bardzo gorącą solą. Przed pójściem spać kładzie się go na twarzy i mocuje aby się nie zsunął. Rano zatoki są jak u noworodka. Można taki zabieg powtórzyć parę razy.
>>>>> Filmy <<<<<
OSTRZEŻENIE-SPEARFISHING TO BARDZO NIEBEZPIECZNY I EKSTREMALNY SPORT. WYSOKIE RYZYKO ZRANIENIA LUB ŚMIERCI POCZĄWSZY OD SWB, UTONIĘCIA, ATAKU REKINA, ZAPLĄTANIA W LINKI, SIECI A SKOŃCZYWSZY NA POTRĄCENIU PRZEZ MOTORÓWKĘ
