Techniki polowań - Blue Water Hunting.
Ciepłe i bardzo przejrzyste wody. Głównie Oceania, Afryka, Azja, Karaiby i Pacyfik. Ale również i Morze Śródziemne / bonito, tuna, AJ, makrela /. Zazwyczaj to mniej zamieszkane rejony bez zbytnio rozwiniętej turystyki, dużej ilości łodzi i podwodnych łowców. To polowania na otwartym morzu i najbardziej ekstremalna forma spearfishingu która pociąga za sobą poważne zagrożenia jakich nie ma przy pozostałych typach polowania. Sama technika jest łatwiejsza niż np. aspetto. Ryby to Marlin, Wahoo, Yellowtail, Giant Trevally, Jobfish, Sailfish, Barracuda, Bonito, Billfish, Rainbow Runner, Mackerels, Cobia, Tuna. Niektórzy polują również na rekiny.
BWH obejmuje wszystkie aspekty spearfishingu. Nie ma tu jednak żadnych skał czy miejsc za którymi można się ukryć. Ważny jest doskonały kamuflaż , przyciągnięcie uwagi ryby, dobry sprzęt i doświadczenie.
Dla przyciągnięcia uwagi i zaciekawienia ryb oprócz różnych dźwięków stosuje się flashery oraz rozrzuca się przynętę przed rozpoczęciem polowania.Flashery umieszcza się na różnych głębokościach typowych dla poszczególnych gatunków ryb.
Cel wybiera się unosząc na powierzchni. Dyskretne zachowanie bez wytwarzania jakichkolwiek wibracji mogących wystraszyć rybę. Jak i we wszystkich technikach, postawa, zachowanie i kierunek w jakim patrzy łowca może albo zaciekawić rybę albo przeciwnie, wystraszyć ją. Spearo musi próbować ustawić się w nie agresywnej pozycji. Najlepsze i najłatwiejsze jest nurkowanie w dół prosto na wolno płynącą rybę, wtedy ryba ma najmniejsze szanse wyczuć drgania jakie wytwarza łowca.
Na pierwszych metrach mając pływalność dodatnią łowca musi trochę popracować płetwami. Potem na ok.10m po uzyskaniu pływalności zerowej zaczyna się Glide. Steruje się głową i górną częścią ciała. Następny etap to pływalność ujemna kiedy prędkość opadania wzrasta. Aby temu zapobiec łowca kontroluje swoją prędkość rozstawiając nogi. Ostatni etap to zbliżenie się do ryby na zasięg strzału. W tym momencie łowca już ma wycelowaną kuszę i jest gotowy do strzału. Częściej jednak zdarza się nurkować równolegle do ryby w pewnej odległości co wzmaga jej ciekawość i uspokaja jej czujność.
W BWH stosuje się kusze o dużym zasięgu i dużej sile strzału a linka strzały często mocowana jest do boji / czasem kilku /. Kusze zarówno pneumatyczne 110 i 130cm oraz z naciągiem gumowym nawet do 160 cm, z trzema a nawet pięcioma gumami.
Bardzo przydatny jest slip tip. Przy polowaniach na bardzo duże ryby kusza albo strzała są połączone długą linką (ok. 30m) i bungee ( nawet do 10m) z dwoma lub nawet trzema dużymi pływakami. Zadaniem bungee jest przyjęcie głównego uderzenia we wstępnej walce. Ze względu na schodzenie głęboko, maska o małej objętości. Długie płetwy z wykopem aby nie było problemy wychodzić na powierzchnię. Doskonałe wyważenie.
Brak tła i odniesienia otaczających obiektów utrudnia ocenę odległości dla zaczynających BWH co powoduje ich niecelne strzały. Duże ryby pelagiczne są bardzo silne. Jeśli strzał nie był śmiertelny trzeba być przygotowanym na ostrą i czasem długą walkę. Po ściągnięciu rannej ryby na powierzchnię natychmiast dobijamy rybę nożem. Nie do końca /nieprawidłowo/ uśmiercona duża ryba pelagiczna / która wydaje się być bez życia/ może spowodować poważne obrażenia u łowcy czy załogi przy wyciąganiu jej z wody a nawet zerwać się i uciec. A takie wypadki były już notowane.
W BWH / ze względu na możliwość przyciągnięcia uwagi rekinów / jak najszybciej wyciąga się rybę z wody na łódź.
I bezpieczeństwo. Przy BWH jest duże prawdopodobieństwo spotkania rekinów. Stąd konieczność znajomości ich zwyczajów i zachowań. Jednym z niebezpieczeństw jest tu też możliwość zaplątania się w linki stąd wskazane posiadanie nawet dwóch noży.
